Фиолетовая ароматная лоза бугенвиллии 100 семян.

Pachnące fioletowe pnącze Bugenwilla

Duże opakowanie - 100 nasion

Bugenwilla jest niezwykle efektownym, obficie kwitnącym pnączem, należącym do rodziny dziwaczkowatych. Choć to nieodzowny element krajobrazu państw leżących w basenie Morza Śródziemnego, jej naturalnym miejscem występowania są tropikalne rejony Ameryki Południowej. W ciepłym klimacie ta niezwykłej urody roślina rośnie niemal wszędzie, porasta mury domów i płoty, tworząc efektowne żywopłoty, oplata ogrodowe altany oraz pergole. U nas uprawiana głównie w donicach w domu i jedynie w okresie letnim przenoszona do ogrodu, na taras lub balkon. Tropikalne pnącza muszą być przechowywane w zabezpieczonym przed mrozem pomieszczeniu. W Europie największą popularnością cieszą się dwa gatunki – bugenwilla gładka i okazała. Kupić można rośliny prowadzone jako pnącza lub w formie niewielkich krzewów czy drzewek.

Charakterystyka

Bugenwille są roślinami zimozielonymi. Mogą mieć formę pnącza, krzewu lub drzewka. Ich bardzo długie i cienkie pędy osiągają nawet 12 m długości. Mają charakterystycznie zakrzywione ciernie ukryte w kątach liści, które służą roślinie do wspinania się na podpory. Eliptyczne liście rozmieszczone naprzemianlegle na pędzie na bardzo krótkich ogonkach, o skórzastej teksturze, owłosione pod spodem. Właściwe kwiaty bugenwilli są niepozorne, zazwyczaj białe lub różowe. Największą ich ozdobę stanowią barwne podsadki będące liśćmi, a jedynie imitujące kwiaty. Przeważnie w intensywnych, przyciągających wzrok kolorach, spotkać można różowe, pomarańczowe, łososiowe, czerwone, fioletowe, purpurowe i białe. W warunkach naturalnych bugenwilla kwitnie niemal przez cały rok, a kwiaty pojawiają się prawie na całej długości pędu. W chłodniejszym klimacie panującym w Polsce też kwitnie dość długo, bo niemal przez całe lato. Zdarza się, że zakwita już wiosną.

Wymagania uprawowe

Bugenwilla to dość trudna w uprawie roślina. By obficie kwitnąć i zdrowo rosnąć, wymaga dużej ilości światła. Najlepiej czuje się w pełnym słońcu, w miejscu, które zapewni jej minimum 5 godzin bezpośredniego światła na dobę. Zasadniczo im więcej, tym lepiej. Zarówno w domu, jak i w ogrodzie odpowiednia będzie południowa lub południowo-wschodnia ekspozycja. Powinniśmy zapewnić jej miejsce osłonięte przed wiatrem i przeciągami, ponieważ narażona na ich działanie roślina może gubić liście. Podłoże powinno być żyzne, o dużej zawartości próchnicy i stale wilgotne. Dobrze, by gleba była przepuszczalna. Roślin nie należy podlewać zbyt obficie, ponieważ nadmiar wilgoci może prowadzić do gnicia korzeni, więdnięcia i opadania liści. Bugenwilla lubi, gdy podlewa się ją twardą wodą i zrasza liście. Wiosną i latem co 7–10 dni podlewamy ją nawozem do roślin kwitnących.

Zimowanie

Bugenwilla nie jest odporna na mróz, dlatego w okresie zimowym będziemy musieli zapewnić jej miejsce w jasnym pomieszczeniu, gdzie temperatura nie spada poniżej 6°C. W październiku ograniczamy podlewanie i nawożenie, przygotowujemy w ten sposób roślinę do wejścia w fazę spoczynku. Pamiętamy o regularnym, ale umiarkowanym podlewaniu. Roślina w trakcie spoczynku może zrzucić liście, jednak jej pędy powinny pozostać żywe. Optymalna temperatura w tym okresie to 10–14°C. Przezimuje również w cieplejszym pomieszczeniu, jednak jej kwitnienie może być mniej obfite. W lutym–marcu przenosimy ją w cieplejsze miejsce, zaczynamy regularnie podlewać i nawozić. Jeżeli to konieczne, w marcu roślinę przesadzamy do nieco większej doniczki. Nie wybieramy jednak zbyt dużego pojemnika, ponieważ w donicy o mniejszej średnicy bugenwilla lepiej kwitnie.

Przycinanie

Przycinanie bugenwilli uprawianej w chłodniejszym klimacie jest czynnością niezbędną. Zwykle robi się to wczesną wiosną. Skracamy wówczas zeszłoroczne pędy o jedną trzecią. Dzięki temu zabiegowi roślina ładnie się rozkrzewi, wypuszczając dużo nowych pędów i obficie zawiąże pąki kwiatowe. W trakcie sezonu wegetacyjnego można skracać wierzchołki pędów, dzięki czemu ograniczy się ich przyrost na długość, za to rośliny ładnie się wzmocnią.

Rozmnażanie

Bugenwilla to roślina dość trudna do rozmnażania. W naszych warunkach klimatycznych nie zawiązuje nasion, nowe rośliny można jednak uzyskać z sadzonek. Pobieramy je od stycznia do marca. Staramy się wybierać półzdrewniałe fragmenty pędów. Sadzonki powinny mieć ok. 10 cm długości. Usuwamy z nich dolne liście. Koniec łodygi możemy zanurzyć w ukorzeniaczu. Tak przygotowane sadzonki umieszczamy w wilgotnym podłożu. Najlepiej sprawdzi się mieszanka torfu z piaskiem. Zapewniamy im temperaturę 25–20°C, a podłoże często zraszamy. Po upływie 4–6 tygodni sadzonki powinny się ukorzenić. Uzyskane w ten sposób rośliny zakwitną po 2–3 latach.