Мята перечная (Mentha Piperita) ЧАЙ, Семена

Mięta Pieprzowa - Mięta Lekarska

(Mentha × piperita)

Mrozoodporna bylina o krzewiastym pokroju, która osiąga od 30 do 90 cm wysokości i wytwarza kłącza tuż pod poziomem gruntu. Należy do rodziny jasnotowatych. Jest spontanicznym mieszańcem międzygatunkowym (naturalną hybrydą), pomiędzy miętą nadwodną (M. aquatica) i miętą zieloną (M. spicata), została wprowadzona do uprawy w Anglii w XVIII w. Najchętniej występuje w wilgotnych siedliskach, można ją spotkać w pobliżu strumieni i rowów melioracyjnych.

Liście z wierzchu są ciemnozielone, spodem jaśniejsze. Kwiaty drobne (5-6 mm długości), obupłciowe, są zebrane w kątach liści, różowe, czerwonawe lub liliowe. Kwitnie od lipca do września.

W uprawie ogrodowej stosuje się rozmnażanie wegetatywne (podział kłączy), gdyż jako hybryda jest zazwyczaj sterylna. Najlepiej rośnie w wilgotnych, zacienionych lub pół-słonecznych miejscach ze świeżą, dość ciężką, ale przepuszczalną i żyzną próchniczną lub wapienną glebą. Jest bardzo łatwa w uprawie, w pełni mrozoodporna (strefy mrozoodporności 3-9). Wymaga pH między 6 i 7.

Młode pędy oddziela się od starszych roślin i sadzi w ziemi w odległości około 1,5 m od siebie. Rozrastają się bardzo szybko, jeśli gleba jest stale wilgotna, o ile takie tempo nie jest wskazane, rośliny można posadzić w doniczkach zakopanych w ziemi. Roślina ma długą tradycję zastosowania medycznego, odkrycia archeologiczne potwierdzają jej stosowanie, od najmniej 10 tys. lat. Archeolodzy znaleźli również suszone liście mięty w piramidach egipskich.

Była bardzo ceniona w starożytnym Rzymie. Wodą miętową spryskiwano pokój, a stoły nacierano liśćmi by stworzyć radosny nastrój dla gości przybywających na ucztę. Hipokrates i Arystoteles uważali ją za afrodyzjak, środek uspokajający, znieczulający, tonik.

Tradycja przypisuje jej właściwości aromatyczne oraz lecznicze dla układu pokarmowego (pomaga na ociężałość i wzdęcia). Przeciwskurczowe działanie na mięśnie gładkie sprawiło, że mięta była kiedyś uważana za panaceum. Sądzono, że zapach mięty pobudza mózg, więc studenci w średniowieczu nosili na głowie wieńce z mięty.

Mentol i olejki eteryczne zawarte w niej mają działanie antybakteryjne i antyoksydacyjne. Olejek miętowy był także destylowany i używany od bardzo dawna. Mentol jest podstawowym surowcem do produkcji kosmetyków takich jak: pasty do zębów, płyny do płukania ust, kremy do masażu, dodatki do kąpieli, perfumy i inne.

Surowiec:

Liście i kwitnące szczyty są zbierane, jak tylko kwiaty zaczynają rozkwitać – najlepiej zbierać je w południe, wtedy zawierają najwięcej olejków eterycznych. Liście mogą być zbierane kilka razy w roku, kiedy tylko roślina ponownie urośnie. Temperatura suszenia nie może przekraczać 35°C, ponieważ wtedy roślina traci olejki eteryczne. Najlepiej suszyć w zacienionym i przewiewnym miejscu. Suszona powinna być przechowywana w szczelnym pojemniku.

Jest to roślina przyprawowa i miododajna, używana do drinków, napojów (zimnych i gorących), likierów, parzenia herbaty, sosów, octu, zup, sałatek, ciast, kremów, deserów, słodyczy, gum do żucia. Używana również do przyprawiania dań z warzyw. Dodaje się ją do potraw z kapusty, marchwi, grochu, porów i cebuli. Świeże pędy w małej ilości można dodać do zup warzywnych, marynat i potraw z sera.

Jest bardzo popularna w brytyjskiej kuchni, w kuchni amerykańskiej jest dodawana w celu poprawy smaku i aromatu soku pomidorowego, drinków, owoców, warzyw. Jest jednym ze składników popularnych koktajli Mojito. W krajach arabskich i Afryki Północnej, herbata z mięty jest narodowym napojem. Świeże liście mogą być mrożone, również w kostkach lodu, a kandyzowanymi liśćmi dekoruje się słodkie dania.

Miód z rośliny ma bursztynowy kolor i przyjemny aromat miętowy. Tradycyjnie używana do objawowego leczenia zaburzeń żołądkowo-jelitowych (wzdęcia, powolne trawienie, itp.), wspomaga leczenie bólu związanego z zaburzeniami czynnościowymi przewodu pokarmowego, ułatwia trawienie i wydalanie moczu. Używa się jej również w przypadku świądu, na pęknięcia skóry, ukąszenia owadów, zatkany nos, do higieny jamy ustnej, jako środek przeciwbólowy do ust lub gardła. Liście zwiększają wydzielanie soku żołądkowego, pobudzają wytwarzanie żółci, usprawniają pracę jelit, wspierają pracę wątroby, trzustki i pęcherzyka żółciowego, zmniejszają ciśnienie w narządach wewnętrznych. Stosowane są jako środek wiatropędny, przy zaburzeniach trawienia, w schorzeniach wątroby i dróg żółciowych, na nudności, wymioty, ból brzucha, niestrawność, zespół jelita drażliwego. Mają właściwości przeciwbakteryjne, przeciwwirusowe, przeciwzapalne, przeciwbólowe, nieznacznie uspokajające. Wdychanie zapachu mięty pomaga w stanach zapalnych dróg oddechowych i przeziębieniu. Herbata miętowe działa przeciwko bezsenności, stresowi i bólom głowy.

Olejek miętowy ma podobne, ale silniejsze działanie, szczególnie jako środek odkażający i uspokajający. Alternatywnie olejku używa się zewnętrznie: aby złagodzić bóle głowy, migreny, bóle nerwowe, zapalenie zatok, swędzenie skóry, ukąszenia owadów, bóle reumatyczne i bóle mięśni, przy nieżycie nosa, na bóle w klatce piersiowej, kaszel, oparzenia, choroby górnych dróg oddechowych, chrypkę, trądzik, grypę, ból zęba, do inhalacji przy nieżytach gardła i oskrzeli. Stanowi składnik preparatów do użytku wewnętrznego, przy zapaleniu dróg żółciowych i w schorzeniach wątroby lub jelit, ponadto poprawia apetyt, tonizuje układ nerwowy.

Używany również w aromaterapii, stwierdzono że aromat mięty poprawia pamięć i uwagę, dlatego może być przydatny w procesie uczenia się.

Olejek nie powinien być stosowany u kobiet w ciąży lub karmiących piersią i małych dzieci (do 2-3 lat).

Z naszych ziół możesz zbierać swoje nasiona, nie mamy żadnej odmiany F1!

Cena za sztukę na Kup Teraz dotyczy ponad 100 nasion.