Садовый любисток СПЕЦИИ Семена* Магги*

Lubczyk Ogrodowy

(Levisticum officinale)

Lubczyk to mrozoodporna bylina z rodziny selerowatych (Apiaceae) pochodzi z Afganistanu i Iranu. Uprawiany od starożytności w Grecji i Rzymie oraz przez południowoeuropejskie ludy. Rozpowszechnili go w średniowieczu benedyktyni. Lubczyk jest jedynym przedstawicielem swojego rodzaju.

Roślina najpierw rozwija rozetę z liści i łodyg, zaś późną wiosną rozwija pęd z kulistymi, zielono-żółtymi kwiatostanami na szczycie łodygi. Łodygi i liście są lśniące i również żółto-zielone. Kwitnie od czerwca do sierpnia. Owoce dojrzewają we wrześniu. Może osiągnąć nawet do 2,5 m wysokości.

Świeżych liści można używać do przyprawiania sałatek lub zup (uwydatnia smak bulionu), korzenie mogą być spożywane (gotowane) jak warzywo lub starte (świeże) używane w sałatkach. Smak i zapach ma bardzo podobny do selera.

Liście wykorzystuje się jako zioło, przyprawę i afrodyzjak, korzenie jak warzywo, a nasiona jako przyprawę (zwłaszcza na południu Europy). W kuchni niemieckiej jest używany do potraw sezonowych z gotowanymi ziemniakami. Zielone części i korzenie są używane jako przyprawa do sałatek, do sosów grillowych i zwyczajnych, zup, warzyw, potraw z ryżu, zbóż.

Wyjątkowo dobry smak ma silny bulion z dodatkiem szczypty lubczyku. Jego aromat doskonale pasuje, do rozwoju smaku octu. Obecnie jest składnikiem wielu mieszanek ziołowych, przyprawy "Maggi", kostek bulionowych i zup błyskawicznych. W kuchni włoskiej w Ligurii jest stosowany do przygotowania specjalnych sosów pomidorowych zawierających także oregano i rutę. W niektórych krajach bywa używany do parzenia herbaty z miodem. Używa się go do wyrobu nalewki zwanej kordiałem. W Wielkiej Brytanii, nalewka z lubczyku mieszana z brandy w stosunku 2: 1 pijana jest tradycyjnie w zime. Łodygi są puste w środku i używa się ich jak słomek do Krwawej Mary.

Lubczyk jest drugi po kaparach pod względem zawartości kwercetyny. Gdy liście są wysuszone powinny być przechowywane w szczelnych pojemnikach, chronione przed światłem i wilgocią (są higroskopijne). Nie jest zalecane stosowanie w czasie ciąży. Olejek lubczykowy ma od dawna zastosowanie w niektórych kompozycjach perfum. Korzeń może być używany jako dodatek do kąpieli. Nasiona rośliny, mimo iż są znakomitą przyprawą, są rzadko spotykane na rynku, mogą być używane podobnie do nasion kopru włoskiego. Lubczyk, obok koperku i bazylii, ma szczególne znaczenie w żywności dietetycznej.

Surowcem zielarskim jest korzeń, który zbiera się jesienią w drugim i trzecim roku wegetacji. Istnieją dowody na to, że korzenie są silnie toksyczne do fazy kwitnienia. W medycynie ludowej stosowany w nieżytach górnych dróg oddechowych jako środek wykrztuśny, jako lek pobudzający krwawienie miesiączkowe (a zarazem przetwory z lubczyku łagodzą bóle menstruacyjne), a także zwiększający libido.

Spożywanie korzeni lubczyku jest korzystne dla wątroby, pęcherzyka żółciowego, nerek, łagodzi problemy trawienne, leczy otyłość, reumatyzm. Tomocny diuretyk, jego nasiona, liście i korzenie utrudniają wchłanianie wody i ułatwiają usuwanie toksyn. Roślina jest pomocna przy odchudzaniu.

Herbata z lubczyku stosowana na rany działa antyseptycznie, pita - stymuluje trawienie. Napary i odwary z korzeni pobudzają apetyt, łagodzą kolki jelitowe, mają działanie wiatropędne, moczopędne, wykrztuśne i są uznane w kilku europejskich farmakopeach. Odwar z korzenia lubczyku wykorzystywany jest w przypadku nieżytów dróg moczowych i niewydolności nerek.

Cena za sztukę na Kup Teraz dotyczy ponad 100 nasion.