Кангбачен завоеван, под редакцией Петра Млотецкого [1977]

Tytuł: Kangbachen zdobyty.

Autor: praca zbiorowa pod redakcją Piotra Młoteckiego – Wojciech Brański, Tadeusz Jacobi, Wiesław Kłaput, Marek Malatyński, Piotr Młotecki, Kazimierz Waldemar Olech, Andrzej Pietraszek, Zbigniew Rubinowski, Andrzej Sobolewski, Andrzej Strumiłło, Szymon Wdowiak, mapki i wykres opracowali Wojciech Barański, Wiesław Kłaput, Zbigniew Rubinowski, fotografie CAF i wielu autorów.

Wydawca: Wydawnictwo „Sport i Turystyka”, Warszawa 1977, wydanie I. 160 stron, mapki w tekście, zdjęcia we wklejkach, oprawa miękka, format 14,5x20,5 cm.

Stan dobry - ogólne podniszczenie i zabrudzenie okładki oraz środka – poza tym stan OK.

Kangbachen zdobyty. Wstęp (Tadeusz Jacobi) - Autorzy poświęcają swóją książkę patronom wyprawy i tym, którzy pomogli zorganizować ekspedycję w Wielkie Himalaje, oraz wszystkim entuzjastom gór.

Himalaje Nepalu, nazywane przez geografów Wielkimi, Centralnymi lub Wysokimi, najwyższe i najwspanialsze góry Ziemi, o których Maurice Herzog pisał, źe są symbolem gór, były dla polskich alpinistów przedmiotem marzeń od wielu lat.

W Polsce zamiar zdobywania Himalajów zrodził się bardzo dawno. Wyrazem tych dążeń było między innymi utworzenie na początku naszego wieku przez grupę członków Polskiego Towarzystwa Tatrzańskiego - Klubu Himalaya.

Pół wieku później, kiedy zakładaliśmy Polski Klub Górski, przyjęliśmy do swojej deklaracji ideowej również hasła Klubu Himalaya, chociaż dla wielu brzmiały one zbyt młodopolsko. „W górach znaleźliśmy... czar sięgnięcia w niemożliwość... radość zwycięstwa...” Hasła te chyba nie straciły swojej aktualności również w epoce podboju kosmosu, piętnaście lat po opublikowaniu założeń naszego stowarzyszenia przypomniał je w swoim sprawozdaniu kierownik zdobywczej wyprawy na Kangbachen.

Zanim otrzymaliśmy zgodę Nepalu na pierwszą polską ekspedycję w Wielkie Himalaje, Polacy odnosili duże sukcesy w innych wysokich górach Ziemi: w Andach (od 1934 roku), w Himalajach Garwalu (w 1939 roku), w Hindukuszu (od 1960 roku), w Pamirze (od 1967 roku) i w Karakorum (w latach 1969 i 1971).

Organizatorem pierwszej polskiej wyprawy w Himalaje Nepalu, której przebieg opisany jest w naszej książce, był Polski Klub Górski. Głównym celem ekspedycji był Kangbachen (7902 m), najwyższy z dziewiczych szczytów w Himalajach.

O znaczeniu wybranego celu naszej wyprawy świadczy fakt, że szczyt położony jest w strefie zagrożeń monsunowych, w której polskie wyprawy przed 1974 rokiem nie działały, a także to, że Kangbachen w okresie przed naszą wyprawą oparł się szturmom aż czterech poważnych wypraw: międzynarodowej, szwajcarskiej, jugosłowiańskiej i japońskiej.

Na przygotowanie wyprawy mieliśmy zaledwie osiem miesięcy, napotykaliśmy też na bardzo wiele trudności, które udało się nam przezwyciężyć. Zawdzięczamy to pomocy, poparciu i zainteresowaniu wielu ludzi dobrej woli oraz ogromnemu wysiłkowi członków i organizatorów wyprawy.

W Himalajach uczestnicy wyprawy mieli również mało czasu na zdobycie góry. Zmuszeni byli potykać się z wieloma nieprzewidzianymi przeciwnościami.

Zdobywanie Kangbachena, uważanego przez wielu znawców tego rejonu za jeden z najtrudniejszych szczytów himalajskich, wymagało od uczestników wyprawy dużego doświadczenia lodowcowego, odporności psychicznej, znajomości dobrej strategii szturmowej oraz najgłębszego zaangażowania: ogromnego wysiłku fizycznego i ofiarności. Zespół skompletowaliśmy z członków naszego klubu, sprawdzonych głównie w górach ZSRR: w Kaukazie i w Pamirze.

Na naszej drodze, od zielonych gór do Himalajów, kierowaliśmy się zawsze zasadą przechodzenia kolejnych stopni wtajemniczenia, aby sukcesy nie były jedynie szczęśliwym trafem, lecz również zasłużonym osiągnięciem upragnionego celu.<BR>26 maja 1974 roku o godzinie jedenastej dwadzieścia czasu miejscowego, tzn. o godzinie szóstej czterdzieści czasu środkowoeuropejskiego, na Kangbachenie stanęła piątka zdobywców i zatknęła na jego wierzchołku biało-czerwoną flagę. Możemy być dumni z wyczynu członków wyprawy i równocześnie szczęśliwi, że wszyscy zdrowi i cali powrócili do kraju.

Międzynarodowy sukces pierwszej polskiej wyprawy w Himalaje Nepalu w połączeniu z odkrywczym, naukowym i artystycznym dorobkiem ekspedycji Polskiego Klubu Górskiego stanowi klamrę zamykającą sto lat osiągnięć polskiej turystyki górskiej, z której wywodzi się nasz alpinizm, i kolejne ogniwo w łańcuchu osiągnięć Polaków w najwyższych górach Ziemi.

Kangbachen - szczyt w Himalajach w masywie Kanczendzongi. Pierwsze zdobycie szczytu zostało dokonane przez polską wyprawę Polskiego Klubu Górskiego kierowaną przez Piotra Młoteckiego w 1974. Na szczyt 26 maja 1974 weszli: Wojciech Brański (Wojtek), Wiesław Kłaput (Wiesiek), Marek Malatyński (Marek), Kazimierz Olech (Waldek), Zbigniew Rubinowski (Rubinek). W grupie szturmowej znajdował się również Józef Olszewski (Józek). Jednak z powodu złego samopoczucia został w ostatnim obozie pod bazą. Następnego dnia przerodziło się to w chorobę wysokościową. Podjęto natychmiastową decyzję o schodzeniu do bazy w celu podania choremu tlenu. Na pomoc grupie poszli Piotr Młotecki i Andrzej Pietraszek (Doktor). Wszyscy przeżyli ciężkie chwile marznąc w nocy (z powodu nieporozumienia nikt nie miał namiotu). Następnego dnia z pomocą przyszli jeszcze dwaj Szerpowie: Jepa i Pasang Dawa. Po południu wszyscy szczęśliwie dotarli do bazy.

Marek Malatyński w książce „W cieniu Kangczendzengi” opisuje relacje z wyprawy na Kangbachen w 1974 roku. Tę samą wyprawę opisuje Piotr Młotecki w książce „Kangbachen zdobyty”.

Spis treści:

Tadeusz Jacobi – Wstęp;

• Wojciech Barański – ZA historii wypraw;
• Piotr Młotecki – Przygotowania;
• Marek Malatyński – Z Warszawy do Biratnagar;
• Wojciech Barański – W Kathmandu;
• Szymon Wdowiak – Karawana;
• Andrzej Sobolewski – Rekonesans;
• Piotr Młotecki – Przez lodospad pod przełęcz;
• Wiesław Kłaput – W zerwach północno-zachodniej ściany;
• Relacje uczestników – Szturm;
• Andrzej Pietraszek – Akcja ratunkowa;
• Piotr Młotecki – Powrót;
• Piotr Młotecki – Echa sukcesu i dorobek wyprawy;

Aneks:

• - Piotr Młotecki – Uczestnicy wyprawy i organizator;
• - Zbigniew Rubinowski – Charakterystyka rejonu działania wyprawy na Kangbachen;
• - Andrzej Strumiłło – Uwagi o historii, kulturze i etnografii;
• - Andrzej Pietraszek – Zagadnienia medyczne;

Spis mapek i rysunków (4).

- Polecam!