Славянское происхождение

Tytuł: Słowiański rodowód.

Autor: Paweł Jasienica.

Wydawca: Państwowy Instytut Wydawniczy, Warszawa 1961, wydanie I. 435 stron, zdjęcia i mapy we wklejkach, oprawa twarda (brak obwoluty), format 18x24,5 cm.

Stan dobry - brak obwoluty, ogólne podniszczenie i zabrudzenia okładki i środka (nieaktualne pieczątki własnościowe) – poza tym stan OK.

„Słowiański rodowód”. Wprowadzenie - Było to wkrótce po Wielkanocy 1416 roku. U przebywającego w Wielkopolsce Władysława Jagiełły zjawił się poseł Ernesta I Żelaznego, księcia Austrii, Styrii, Karyntii i Krainy, nie tyle dyplomata, co zaufany dworzanin, obarczony doić osobliwą misją.

Władysław II i Ernest znali się dobrze, byli nawet spowinowaceni, gdyż cztery lata wcześniej wiedeńczyk ożenił się w Krakowie z siostrzenicą królewską, najstarszą z pięciu urodziwych córek Ziemowita IV z Płocka. Nosiła ona nie spotykane od tamtych czasów imię Cymbarki, odznaczała się niebywałą siłą fizyczną i przekazała swą piastowsko-litewską krew aż dziewięciu małym Habsburgom płci obojej, z których pierworodny miał zasiąść na tronie cesarskim jako Fryderyk III.

Wysłannik zastał dwór polski w żałobie. Niedługo przedtem zmarła bowiem w Krakowie królowa Anna Ciliejska, wnuczka Kazimierza Wielkiego i Jagiełło odmienił ulubione żółte szaty na czarne. Przyjął przybysza uprzejmie i prośbę jego potraktował nader poważnie.

Ernest Żelazny kazał swemu dworzaninowi przekonać się „osobiście i naocznie, czyli prawdą było... że w królestwie polskim rodzą się w pewnym miejscu same przez się i bez żadnej ludzkiej pracy rozliczne i różnego kształtu garnki". Zdumiewające wieści o tym szerzył ostatnio w Wiedniu rycerz polski, niejaki Jan Warszewski, ale książę uważał to za „powieść niepodobną do prawdy”.

Niemłody i stroskany Jagiełło nie pożałował fatygi. Zabrał Austriaka na pola wsi Nochowo, położonej pomiędzy Śremem a Kościanem i w jego obecności polecił w wielu miejscach jednocześnie.... kopać. Wszędzie znaleziono „mnóstwo garnków rozmaitej formy i obfitości, ręką samej przyrody dziwnie i misternie jakby przez garncarza urobionych...” Dworzanin mógł je do woli podziwiać, a na zakończenie król dał mu kilkanaście okazów i kazał zawieźć Ernestowi do Wiednia.

O ile mi wiadomo, był to pierwszy wypadek poszukiwań archeologicznych w Polsce.

„Słowiański rodowód” to - po „Świcie słowiańskiego jutra” oraz „Archeologii na wyrywki” - dzieło zamykające cykl reportaży archeologicznych Pawła Jasienicy. Autor przygląda się w nim pracy uczonych na kilkunastu stanowiskach archeologicznych, między innymi w Biskupinie, Gieczu, Wiślicy, Igołomii i na Wolinie, opisując i interpretując ich odkrycia, jak na przykład tzw. płytę wiślicką. Stara się przy tym odpowiedzieć na pytanie o początki polskiej państwowości, być może znacznie wcześniejsze niż przypuszczano. Jeden z rozdziałów poświęca historii państwa bułgarskiego, podkreślając zarazem jedność Słowiańszczyzny i cechy łączące wszystkie narody słowiańskie: intensywność rozwoju, chłonność i niesłychaną zdolność trwania.

Spis rzeczy:

Wprowadzenie;

• Przeszłość złożonych warstwami;
• Czoło ziem polskich;
• Zatarte ślady księcia Wiślan;
• Wały nad Szprotawą;
• Mare Barbarom:
• W Wiślicy;
• Prawda legend;
• Starożytności bułgarskie;

Indeks nazw geograficznych;

Spis ilustracji (94 ilustracje);

Mapa Polski (we wklejce);

Mapa Bułgarii (we wklejce).

- Polecam!