Reduta Słowa За кулисами двух ликвидаций театра Рапсо...

Tytuł: Reduta Słowa. Kulisy dwu likwidacji Teatru Rapsodycznego w Krakowie (karty z pamiętnika).

Autor: Mieczysław Kotlarczyk.

Wydawca: ODNOWA Ltd., London 1980. 231 stron, zdjęcie autora na stronie przedtytułowej, oprawa miękka lakierowana, format 12x17 cm.

Stan dobry - ogólne podniszczenie i zabrudzenia okładki oraz środka – poza tym stan OK.

Reduta Słowa. Kulisy dwu likwidacji Teatru Rapsodycznego w Krakowie. Przedsłowie: Na cmentarzu. Salwatorskim w Krakowie, w lutym 1978 r. żegnał śp. Mieczysława Kotlarczyka. Ks. Kardynał Karol Wojtyła, w żałobnej homilii mówiąc o zasługach dyrektora Teatru Rapsodycznego dla polskiej kultury, jego upartej, okupionej wieloma cierpieniami walce o przykazywanie kilku pokoleniom Polaków najwyższych wartości narodowych i chrześcijańskich naszej literatury, o niestrudzonej służbie słowu i poszukiwaniu jego najgłębszych znaczeń.

Żegnało Mieczysława Kotlarczyka Krakowskie Seminarium Duchowne, z którym związany był jako wykładowca przez ostatnie dziesięć lat swego życia, od czasu, gdy w 1967 r. pozbawiony został pracy przez władze Polski ludowej.

Żegnało Go społeczeństwo Krakowa, składając wiązankę, biało-czerwonych kwiatów z wymownym napisem na szarfie: NIESTRUDZONEMU OBROŃCY KULTURY - WDZIĘCZNE SPOŁECZEŃSTWO.

Nie było na cmentarzu Salwatorskim przedstawicieli władz miasta. Nie było oficjalnych delegacji teatrów krakowskich. Zabrakło również, bo nie pozwoliła podobno «centrala» w Warszawie, przedstawicieli Stowarzyszenia Polskich Artystów Teatru i Filmu, którego członkiem był Kotlarczyk przez lat dwadzieścia.

A przecież z Krakowem związał i temu miastu poświęcił większą część swego życia. Tu stworzył i przez 26 lat prowadził Teatr Rapsodyczny. Przecież, jak najgorzej zwykle nastawiona do działalności tego artysty, prasa oficjalna przyznawała jednak, że «w historii sceny polskiej należy się Kotlarczykowi rozdział jako odkrywcy nowej dziedziny sztuki» (Tadeusz Peiper), że stał się «żywą legendą, wyrosłą z rzeczywistej pracy artystycznej» i «najsurowsza nawet ocena nie przekreśli dokonań, które tę legendę stworzyły» (Marian Sienkiewicz). Jego nowatorskie koncepcje repertuarowe i inscenizacyjne, za które niegdyś był atakowany i likwidowany, weszły w krwiobieg polskiego życia teatralnego. Jest to fakt, którego od wielu lat nikt nie neguje. Przeciwnie, mówi się i coraz częściej pisze, że z doświadczeń Teatru Rapsodycznego korzystają sceny dramatyczne, na czele z tym, co noszą nazwę narodowych.

A jednak wobec śmierci Mieczysława Kotlarczyka ludowa władza zachowała i nakazała milczenie.

Ten epilog Salwatorski nie był przypadkowy[...]

Treść:

• Przedsłowie;
• Wstęp;
• Pierwsza likwidacja (1953);
• Tzw. restytucja;
• Druga likwidacja (1967);
• Czy rozdział ostatni?
• Przedstawienia Teatru Rapsodycznego.

- Polecam!