Домашние вина, настойки и ликеры, Бронислав Адач

Tytuł: Wina domowe, nalewki i likiery.

Autor: Bronisław Adacz.

Wydawca: Wydawnictwo WATRA, Warszawa 1987, wydanie I. 112 stron, rysunki w tekście, oprawa miękka, format 11,5x16,5 cm.

Stan dobry - ogólne podniszczenie i zabrudzenie okładki oraz środka - poza tym stan OK.

Wina domowe, nalewki i likiery. Od Autora - Jak powstała ta książka? Otóż, na początku roku 1984 do redakcji tygodnika „VETO” zgłosiło się kilkoro Czytelników z następującą propozycją. Warto — przekonywali — spopularyzować domowy wyrób win owocowych. Popularyzacja ta nie powinna jednak polegać na okazjonalnym podaniu kilku bądź też kilkunastu przepisów na wino z jabłek, rabarbaru czy porzeczek, lecz na systematycznym uczeniu niezbyt doświadczonych amatorów rozmaitych metod produkcji zacnego wina. Z większości dostępnych w kraju owoców można bowiem przygotować znakomite domowe trunki, często smaczniejsze nawet od importowanych win gronowych, a zawsze lepsze od rodzimych pseudowin owocowych — kiepskich, krótko leżakowanych, o nie zharmonizowanym smaku. Popularne określenia, jak „alpaga”, „bełt”, „dykta”, wiele mówią o ich jakości. Wiadomo przecież — dowodzili Czytelnicy — że sporo osób systematycznie zajmuje się domową, „chałupniczą” produkcja różnych napojów alkoholowych: win, nalewek, miodów, likierów, czasem nawet piwa i porteru. Czy zatem „VETO” nie mogłoby im pomóc? Na naszym rynku księgarskim mało jest bowiem fachowej literatury na ten temat, zaś stare podręczniki winiarskie sprzedawane są na rozmaitych giełdach po paskarskich cenach.

Cóż, po długich dyskusjach postanowiliśmy uczynić zadość tej prośbie, zwłaszcza że otrzymywaliśmy wiele listów, których autorzy prosili o wyjaśnienie różnych szczegółów, dotyczących wielorakich aspektów domowego winiarstwa. Autor tej książki cierpliwie odpisywał, wyjaśniał — aż wreszcie doszedł do przekonania, iż amatorom dobrych trunków pomoże „VETO”. Rozpoczęliśmy zatem poradniczy cykl „Wino domowe”. Na początku trzeba było wybrać odpowiednią formułę. Po długich i żmudnych poszukiwaniach w bibliotekach, antykwariatach i prywatnych zbiorach, uznałem, iż układ podstawowych wiadomości dotyczących sposobów przygotowywania drożdży, fermentowania, wyciskania soku z owoców, dodawania cukru itd., a także układ przepisów szczegółowych, najlepiej byłoby przenieść — w ogólnych zarysach — ze znakomitej i arcyrzadkiej dziś książeczki inżyniera Ludwika Spissa: „Najnowsze sposoby wyrobu win w domu (z owoców, miodu i zboża)”. Korzystałem z wydania XXIII, którego edytorem była krakowska firma Ludwik Spiss i E. Wasung. Dlaczego właśnie Spiss? Dlatego, że napisał ów poradnik jasnym i prostym stylem, z gąszczu rozmaitych wiadomości wybrał najbardziej przydatne, zaś język wykładu, mimo upływu lat, okazał się fachowy i komunikatywny, pozbawiony wszelkich udziwnień i pseudonaukowości.

Oczywiście, nie ograniczyłem się do cotygodniowego publikowania w „VETO” kolejnych kilku stron „żywcem” przepisanych ze wspomnianej książki. Byłby to przecież plagiat. Od czegóż jednak wieloletnie własne doświadczenie winiarskie? Zaowocowało ono, by tak powiedzieć, licznymi zmianami i uzupełnieniami, które — jak się okazało — należało wprowadzić do broszurki inż. Spissa.

Od samego początku ukazywania się tej rubryki napływały liczne listy od Czytelników, którzy proponowali własne przepisy, dokonywali ważnych uzupełnień, podawali dodatkowe wiadomości itd. W ten sposób Wino domowe wzbogaciło się o niezwykle rzadkie receptury, często pochodzące z przekazywanych z pokolenia na pokolenie zbiorów rodzinnych przepisów. Przykładem są przepisy na niektóre nalewki i mleczny likier „mordwin”...

Spis treści – patrz foto.

- Polecam!