ГЕТМАН ХРИСТА, т. 3. Иоланта Сосновская.

Dopóki żył Papież Wojtyła, dopóki paliły się światła w oknach jego apartamentów wychodzących na Plac św. Piotra, dopóty świat wydawał się być jeszcze w błogosławionych ryzach piękna, dobra i prawdy.

Ten biskup w bieli miał bowiem dar jednoczenia ludzi na całym świecie wokół światła Chrystusowej nauki. Obejmujący lata 1990-1997 tom trzeci „Hetmana Chrystusa” – największej na świecie biografii Papieża Polaka – ukazuje św. Jana Pawła II zmagającego się z wieloma zagrożeniami.

Przed Papieżem Polakiem stają kolejne wyzwania, z którymi musi borykać się Kościół. Nie tylko wtedy, także dziś.

Jan Paweł II odwiedzał w latach 1990-97 m.in. kraje postkomunistyczne, w tym trzykrotnie Polskę.

W 1991 r. w Ojczyźnie spotkał się nagle z wyraźną niechęcią ze strony kształtujących się wówczas nowych elit nastawionych na współpracę z komunistami, co jaskrawo kontrastowało z entuzjazmem narodu.

Wołał uporczywie i niestrudzenie o budowanie „Europy ducha”, o właściwe używanie wolności, respektowanie Dekalogu i opartej na nim sprawdzonej przez wieki moralności.

Nader częste były też wtedy podróże na Czarny Ląd w związku z nadziejami duszpasterskimi, jakie Papież wiązał z tym kontynentem.

Hetman Chrystusa walczył ponadto z pedofilią w Kościele, z prostytucją i pornografią, z ujawniającymi się już wtedy hasłami ideologii gender, o czym ogół społeczeństwa nie miał wtedy jeszcze najmniejszego pojęcia.

Szczególnie widoczne były niezłomne i skuteczne zmagania Jana Pawła II o ostateczny kształt dokumentów końcowych dwóch ONZ-owskich konferencji: Konferencji nt. Zaludnienia i Rozwoju (Kair, 1994) oraz IV Światowej Konferencji poświęconej Kobiecie (Pekin, 1995).

Gdyby nie Papież Polak, ofensywa gender nastąpiłaby już dużo wcześniej; nic dziwnego, że środowiska te do dziś lękają się go i ze wszystkich sił zwalczają.

Niedysponujący żadnymi dywizjami ani armatami Jan Paweł II, prawdziwy hetman Chrystusa, mimo słabnących sił, wspierania się na lasce – w tym okresie trzykrotnie trafia do szpitala – walczył o zaprzestanie bratobójczych wojen na Bliskim Wschodzie i Bałkanach, w Rwandzie, Somalii, Angoli.

Walczył też nieustannie o rodziny, obronę ludzkiego życia i godność kobiet. Już wówczas był stale atakowany przez rosnące w siłę liberalno-lewicowe mass media.