ИЛИ ИЛИ Креативное образование и терапия (62)

Pozycja po zwrocie, możliwe uszkodzenia: okładka porysowana, rogi zagięte, strony przybrudzone na grzbiecie.

indywidualność, konwencje, wzorce

Spis treści

Jungowskie inspiracje

Doświadczenie kreatywności i inteligencja kulturowa – Zenon Waldemar Dudek

Terapia naukowa metodą Junga – Ewa Machut-Mendecka

Od psychologii do autopsychoterapii

Doświadczenie otwarcia umysłu w relacjach mistrz–uczeń – Tomasz Olchanowski

Z epopei psychoanalizy (fragmenty) – Czesław Dziekanowski

Archetypy w kulturze

Znaczenie teatru fizycznego w dramaterapii w kontekście pracy z mitem – Anna Szymanowska

Dziennik indonezyjski (fragmenty) – Tomasz Teodorczyk

Nasze tożsamości

Podróż bohatera. Mit bohaterski jako inspiracja w procesie edukacji – Anna Gierlińska

Linia życia jako proces i archetypowe zadanie – Zenon Waldemar Dudek

Dialog kultur

Symbole judaizmu – symbole ludzkości – Paweł Fijałkowski

Z poetyki archetypów

Hamlet, czyli apologia Ofelii – Jadwiga Wais

Archetyp Animy w poemacie "Nad morzem" Stanisława Przybyszewskiego – Julian Strzałkowski

Człowiek poszukujący iskier. Lapidogramaty – Zenon Waldemar Dudek

Na granicy epok

Mandala kultury. Pytania o edukację – Mirosław Piróg

Forum psychologii kultury

Recenzje: Tomasz Olchanowski (Paweł Fijałkowski, "Androgynia, dionizyjskość, homoerotyzm")

Eseje: Danse makabre dwóch Eugeniuszów – Tomasz Bohajedyn

Refleksje: Całkiem normalny codzienny chaos – Elwira Błażewicz

Doświadczenie kreatywności i inteligencja kulturowa

Zenon Waldemar Dudek

Kultura jest ciągłością, a nie postępem bez korzeni.

C.G. Jung (2009, s. 162)

Nie trzeba dowodzić, że dla psychologii kultury podstawową sferą badań i analiz jest związek psyche z procesami i zjawiskami kulturowymi. Przenikanie znaczeń między psyche a kulturą odbywa się w obu kierunkach – kultura wzbogaca życie wewnętrzne jednostek, a wielcy twórcy są w stanie wpłynąć na tradycję i bieg myśli całej epoki. Dla psychologa, psychoterapeuty i psychiatry kulturowego szczególnie interesująca jest relacja „codziennej twórczości” i „zwykłych artystów” ze światem kultury, a nie twórczość wybitnych artystów. Podobnie ważnym zagadnieniem psychologicznym jest geneza i oddziaływanie symptomów zaburzeń psychicznych na tożsamość i linię życia pacjenta. W głównym nurcie psychiatrii i psychologii przyjmuje się, że ten wpływ jest destrukcyjny, a pomija się bądź nie docenia faktu, że może być on konstruktywny, inspirujący i leczniczy. Ten drugi aspekt bierze pod uwagę psychologia analityczna.

Uleczenie osoby z problemami psychicznymi odbywa się w procesie syntezy świadomości z nieświadomością. Zgodnie z tezami Junga objawy psychopatologiczne, będąc wytworami obrazowo-symbolicznymi nieświadomości, pełnią podobną funkcję jak marzenia senne. Proces terapii pozwala doświadczyć świadomie obrazów i symboli, a celem jest odkrycie ich znaczenia i poznanie siebie (Franz, von, 2004; Jung, 2007). Odbywa się to między innymi w oparciu o metodę aktywnej wyobraźni, która „naśladuje” metodę imaginatio fantastica (wyobraźnia bierna) lub imaginatio vera (wyobraźnia aktywna) alchemików (por. Dudek, 2010, s. 290; Franz, von, 2004, s. 156; 2015).

W poniższym tekście zajmiemy się doświadczeniem twórczości. Zakładam, że ma ona wspólne korzenie u osób zdrowych oraz zaburzonych i wyraża się we wszelkiej aktywności artystycznej. Szczególną jej formą są wytwory fantazji osób z problemami psychicznymi. Kreatywność ma wspólne wszystkim nieświadome źródło, a jej wytwory wchodzą w interakcję ze świadomością osobistą i zjawiskami społecznymi. Uniwersalne treści kultury obecne w mitach i symbolach sztuki, twórczość artystyczna i wypowiedzi pacjentów poddawanych terapii przenikają się.

Stawiając pytania o naturę kreatywności i jej specyficzne formy wyrazu, powinniśmy uwzględnić różne wymiary: (1) indywidualny (personalny), (2) patologiczny (terapia), (3) społeczny (warunki epoki), (4) uniwersalny (archetypy). Biorąc je pod uwagę, możemy mówić o odrębnych perspektywach i zastosowaniach analiz aktywności twórczej: indywidualnej, terapeutycznej, społecznej i archetypowej.

Twórczość jako bunt przeciw wszechmocy

Jeden z twórców psychoterapii egzystencjalnej, Rollo May, autor książki Miłość i wola, sformułował myśl, że „problemy neurotyków są językiem, za pomocą którego nieświadome przenika do społecznej świadomości” (May, 1978, s. 41). Zestawiając obok siebie obserwacje z terapii oraz wypowiedzi artystów minionego wieku, określanego pojęciem „wiek niepokoju”, Rollo May przywołuje nieco dalej pogląd J.H. Van den Berga, który stwierdził, że „problemy naszych pacjentów powinniśmy nazywać nie «neurozami», a «socjozami»” (ibidem, s. 43). W świetle tych opinii objawy nerwicy nie są tylko prywatną sprawą pacjenta – mają również wymiar zbiorowy. Podobnie twórczość artystów nie jest tylko zbiorem osobistych spostrzeżeń i zwierzeń, ale stanowi swoistą diagnozę otaczającego świata – to „systemy wczesnego ostrzegania przed tym, co dzieje się w kulturze” (May, 1994, s. 19).

Sztuka diagnozuje epokę. Dla przykładu wiek XX w twórczości artystycznej wyróżnia się – zdaniem Maya – intensywnością symboliki lęku i wyobcowania, co oznacza, że w pesymistycznej twórczości XX wieku wyraża się „duchowa istota kultury” (ibidem). Przekaz nieświadomy znajduje ujście w twórczości artystycznej, w symbolach i mitach danego okresu: „Są one kanałami, poprzez które ujawnia się witalność społeczeństwa” (May, 1994, s. 390). „To artyści uczą nas patrzeć, to oni przełamują opory naszej świadomości, oni wskazują drogę ku nowym wymiarom doświadczenia, które my przeoczyliśmy” (ibidem, s. 391). Za pomocą symboli sztuka wyraża emocjonalną i duchową kondycję człowieka epoki: „Zadaniem prawdziwych artystów jest wskazywanie ukrytych psychologicznych i duchowych warunków określających ich związek ze światem” (ibidem, s. 48–49).

Streszczenia artykułów

Doświadczenie kreatywności i inteligencja kulturowa

Zenon Waldemar Dudek

Wyobraźnia twórcza sięga krańców świata psychicznego i obejmuje wszelkie związki świadomości z obiektywną rzeczywistością – materialną, psychiczną, społeczną, kulturową. Kreatywność można opisać z kilku perspektyw: indywidualnej (personalnej), patologicznej (terapia), społecznej (warunki epoki), uniwersalnej (archetypy). Przeżycia twórcze umożliwiają bezpośrednie zapoznanie się z archetypowymi wzorcami życia, myślenia i działania. Są one spontanicznym wysiłkiem odtwarzania świata jako hologramu, dając wgląd w całościowy obraz świata.

W artykule prezentuję koncepcję twórczości M. Cszikszentmhalyia oraz próbę usystematyzowania roli kreatywności w procesach rozwoju osobowości, aktywności artystycznej, terapii i życiu kultury (inteligencja kulturowa).

Słowa kluczowe: kreatywność, wyobraźnia, archetyp, inteligencja kulturowa

Terapia naukowa metodą Junga

Ewa Machut-Mendecka

Artykuł stara się dowieść, że metody Jungowskie mogą znaleźć zastosowanie w nauce jako sposób prowadzenia badań opartych na przesłankach terapeutycznych. Służą mu symbole i barwne obrazy wynikające z nieświadomych treści psychicznych; poddane pod kontrolę umysłu zastępują suchy dyskurs językowy, wyrażający się w skomplikowanych strukturach gramatycznych. Piszący tą metodą może znaleźć w niej swego rodzaju samoterapię. Zagadnienie to ilustrują badania nad kulturą i literaturą arabską oraz muzułmańską.

Analizie badanych form służą motywy i symbole wynikające z kluczowych koncepcji Junga. Jedna z nich dotyczy czterech funkcji psychicznych: uczucia, myślenia, intuicji i percepcji, druga zjawiska indywiduacji, obejmującej etapy Cienia, Animy–Animusa, Wielkiej Matki, Starego Mędrca oraz Jaźni. Powstające w wyniku tej metody symbole pozwalają sięgnąć do wszelkich zakamarków badanych zjawisk.

Słowa kluczowe: Jung, metoda, terapia, indywiduacja, funkcje psychiczne, islam

Doświadczenie „otwarcia umysłu” w relacjach mistrz–uczeń

Tomasz Olchanowski

Autor artykułu analizuje nasze pragnienie spotkania mistrza, który magicznie wyzwala od dotkliwych uwarunkowań i problemów. Z ludzkimi iluzjami opartymi na tym pragnieniu zmagali się dawni mistrzowie zen i zmagają się obecnie współcześni terapeuci. Autor przedstawia zależności między niekonwencjonalnym zachowaniem mistrza a doświadczeniem wglądu (przebudzenia) przez ucznia.

Słowa kluczowe: otwarcie umysłu, przebudzenie, wgląd, niekonwencjonalne zachowanie

Znaczenie teatru fizycznego w dramaterapii w kontekście pracy z mitem

Anna Szymanowska

Przedmiotem rozważań artykułu jest dramaterapia i jej związki z koncepcją archetypów Carla G. Junga oraz „teatru ubogiego” Jerzego Grotowskiego. Dramaterapia to kreatywna forma psychoterapii, w której kluczową rolę pełni improwizacja teatralna i praca z ciałem. Zarówno koncepcje Junga, jak i Grotowskiego uznać można za jedne z kluczowych źródeł i inspiracji dramaterapii. Przedstawienie podobieństw, ale także ich praktycznego zastosowania w dramaterapeutycznym procesie pozwala na głębsze rozumienie założeń tej kreatywnej formy psychoterapii. Dramaterapeuci działają na styku kultury i psychologii, a skuteczność ich pracy udowadniają badania kliniczne.

Słowa kluczowe: dramaterapia, praca z ciałem, teatr fizyczny, teatr ubogi, archetypy, mity, improwizacja teatralna, rytuał, psychoterapia

Podróż bohatera. Mit bohaterski jako inspiracja w procesie edukacji

Anna Gierlińska

Artykuł ma na celu przedstawienie mitu bohaterskiego jako inspiracji w procesie edukacyjnym. W pierwszej części ukazane zostało teoretyczne ujęcie mitu bohaterskiego z perspektywy psychologii mitu. W części drugiej znajdziemy praktyczne wskazówki dotyczące wykorzystania mitu bohaterskiego w procesie edukacyjnym.

Słowa kluczowe: mit bohaterski, podróż bohatera, edukacja

Linia życia jako proces i archetypowe zadanie

Zenon Waldemar Dudek

Psychologia linii życia idzie śladem psychologii systemowej, psychoanalizy, psychologii humanistycznej, a nade wszystko czerpie inspiracje z psychologii systemowej. Korzysta z psychologii baśni i mitu oraz psychologii alchemicznej. Wiedza o kulturze pomaga deszyfrować procesy psychiczne od strony archetypowej. Zawarta w mitach i innych opowieściach symbolicznych narracja daje możliwość integralnego opisu życia mitycznego bohatera i psychologicznej interpretacji losu człowieka w kontekście tradycji kulturowej, także współczesnej.

Słowa kluczowe: pole rzeczywistości psychicznej, kryzys, rozwój, inicjacja, bohater, mit

Symbole judaizmu – symbole ludzkości

Paweł Fijałkowski

Słowo „symbol” jest używane w bardzo różnym znaczeniu w wielu dziedzinach ludzkiej aktywności, a definicji symbolu powstało tyle, ilu było wypowiadających się na ten temat autorów. Według Carla Gustava Junga symbol jest obrazem treści wykraczających poza świadomość, których nie sposób wyrazić w pełni w sposób racjonalny za pomocą języka; jest podstawową formą przekazu archetypów, czyli wyłaniających się z nieświadomości zbiorowej wrodzonych wzorców psychicznego reagowania i funkcjonowania człowieka.

Tekst jest próbą ukazania genezy i wielości znaczeń kryjących się w czterech ważnych dla Żydów symbolach: drzewie życia, menorze, lwie Judy i gwieździe (tarczy) Dawida. Są to symbole występujące pod różnymi nazwami w wielu kulturach, niezależnie od czasu i miejsca, dlatego ich analiza pozwala wejrzeć w system podobieństw i powiązań tworzących ponadhistoryczne, duchowe dziedzictwo ludzkości i jej archetypową jedność.

Słowa kluczowe: symbolika, judaizm, drzewo życia, świecznik (menora), lew Judy, heksagram (gwiazda Dawida)

Hamlet, czyli apologia Ofelii

Jadwiga Wais

Ofelia, tradycyjnie uznana za szekspirowską „wariatkę” i samobójczynię, żyje w innym, duchowym świecie. Jest samotna na duńskim dworze – bez matki, piastunki, przyjaciółki, bez koleżanek. Obcuje z kwiatami, ziołami, strumykiem, łąką i piosenką. Zjawia się na scenie sześć razy, na krótko. Jak promień słońca.

Hamlet od początku do końca sztuki skupia uwagę na sobie samym: „ja”, „mnie”, „mój”. Jest opętany żądzą zemsty, nienawiścią, pogardą – zostawia po sobie stos zabitych. Ofelia ma umiejętność życia w świecie duchowej harmonii, w którym Hamlet mógłby zostać ocalony – ale nie było w nim miłości.

Słowa kluczowe: Ofelia, Hamlet, duchowość, zemsta

Archetyp Animy w poemacie Nad morzem Stanisława Przybyszewskiego

Julian Strzałkowski

Artykuł ten poświęcony jest archetypowi Animy w poemacie Nad morzem Stanisława Przybyszewskiego. Do badania tekstu zostały wykorzystane narzędzia dostarczone przez psychologię głębi Carla Gustava Junga. Głównym założeniem jest odczytywanie poematów Przybyszewskiego jako aktywnych imaginacji, których celem jest konfrontacja artysty z nieświadomością. Nad morzem jest utworem szczególnym, ponieważ obrazuje ostatni moment łączenia przeciwieństw psychicznych w postaci pierwiastka płci żeńskiej i męskiej.

Słowa kluczowe: Carl Gustav Jung, psychologia głębi, psychologia analityczna, Anima, Nad morzem, Stanisław Przybyszewski, poematy prozą, nieświadomość

Mandala kultury. Pytania o edukację

Mirosław Piróg

W artykule omawiam analogię między procesem ewolucji a procesem edukacji, odwołując się do Jungowskiej koncepcji drugiej połowy życia. Przedstawiam także propozycję mandali kultury, opartej na schemacie czterech funkcji świadomości, jako matrycy dla edukacji w drugiej połowie życia.

Słowa kluczowe: edukacja, kultura, mandala, druga połowa życia

O Autorach

Elwira Błażewicz – ukończyła studia historyczne na Uniwersytecie Warszawskim i podyplomowe Studium Systemowej Terapii Rodzinnej w Psychoterapeutycznym Instytucie Burg Bergerhausen w Duisburgu (Niemcy). Jest członkiem zespołu Międzynarodowej Agencji Prasowej „New York Reporters”. Jej artykuły i sprawozdania ukazały się w pismach: „Kwartalnik Historyczny”, „Internationale Zeitschrift für Humanistisches Psychodrama”, „Nowy Dziennik”, „Aura, Metro-Polonia” oraz w polsko-czeskim czasopiśmie „Bohemia”.

Tomasz Bohajedyn – rysownik w polskiej edycji „Le Monde diplomatique”; publikuje również w wielu innych czasopismach w kraju i za granicą: w „Midraszu”, „Ricie Baum”, „Kresach” i „Op. cit.”. Wystawiał między innymi w Klubie Polskich Nieudaczników w Berlinie, na Rozbracie w Poznaniu, w Le Madame w Warszawie, w Galerii Teatru Komuna Otwock, w Galerii Officyny w Szczecinie i w Galerii Garbary 48 w Poznaniu. Opublikował tomiki Kongo (2007), Spaghetti western (2008), Osad (2010), Las idzie (2012). Od 2014 roku także wydawca – krakowskie wydawnictwo Cztery Strony.

Zenon Waldemar Dudek– psychiatra, psychoterapeuta, twórca programu dla liderów „Linia życia”, autor publikacji z zakresu psychologii analitycznej Junga, psychologii kultury i psychologii marzeń sennych, w tym książek Psychologia integralna Junga, Jungowska psychologia marzeń sennych, współautor Psychologii mitów greckich i podręcznika psychoterapii Psychoterapia. Teoria i Psychoterapia. Szkoły i metody. Redaktor naczelny interdyscyplinarnego pisma „ALBO albo. Problemy psychologii i kultury”. Organizator ogólnopolskiego Forum Inspiracji Jungowskich. Popularyzuje psychologię Junga w psychoterapii, sztuce, kulturze i biznesie oraz wiedzę o marzeniach sennych i z zakresu psychologii kultury w oparciu o teorię archetypów. Aktualnie tworzy Fundację Instytut Psychologii i Kultury ERANOS, której celem jest łączenie świata nauki, a zwłaszcza psychologii, ze światem kultury.

Czesław Dziekanowski – psychoanalityk, autointerpretator. Autor wielu powieści i rozpraw, między innymi Zaklętego światła, Selekcjonera, Frutti di mare, Projektantki intymności, Zaproszenia, Jasnogrodu, Tańca z nieświadomością, Szkoły wojny, W imię Ojca i Syna, Życia jaśnie pana, Życia w śmierci, Rozmów o świadomości literackiej, Poszukiwania źródeł kreatywności, Bezkresnej narracji, Znikającej władzy, Głodnych oczu. W przygotowaniu „epopeja psychoanalizy”.

Paweł Fijałkowski – archeolog i historyk, pracownik naukowy Żydowskiego Instytutu Historycznego w Warszawie; zajmuje się dziejami Żydów w dawnej Polsce (X–XVIII w.), historią polskiego protestantyzmu, pradziejami Mazowsza oraz homoerotyzmem w starożytnej Grecji i Rzymie. Autor książek: Seksualność, psyche, kultura. Homoerotyzm w świecie starożytnym (2007), Homoseksualizm. Wykluczenie – transgresja – akceptacja (2009), Homoseksualność daleka i bliska. Słowa – mity – symbole (2014), Androgynia, dionizyjskość, homoerotyzm. Niezwykłe wątki europejskiej tożsamości (2016).

Anna Gierlińska – doktor filozofii, trenerka rekomendowana przez Stowarzyszenie Trenerów Organizacji Pozarządowych STOP; nauczycielka etyki w I LO im. J. Słowackiego w Chorzowie, współprowadząca warsztaty w ramach Akademii Jungowskiej w Katowicach; prowadzi warsztaty edukacji ekologicznej i warsztaty filozoficzne dla dzieci, młodzieży i dorosłych oraz warsztaty rozwoju osobistego. Ukończyła Szkołę Treningu Grupowego w Warszawie. Autorka esejów filozoficznych na blogu Z nurtem życia.

Ewa Machut-Mendecka – absolwentka arabistyki na Uniwersytecie Warszawskim. Interesuje się kulturą, problematyką społeczną i etnologiczną obszarów muzułmańskich oraz religią islamu. Autorka wielu artykułów i książek, w tym: Współczesny dramat egipski (1984), Główne kierunki rozwojowe dramaturgii arabskiej (1992), The Art of Arabic Drama. A Study in Typology (1997), Studies in Arabic Theatre and Literature (2000), Archetypy islamu (2004), Świat tradycji arabskiej (2005), Kultura arabska. Mity, literatura, polityka (2012). Jest profesorem zwyczajnym Uniwersytetu Warszawskiego.

Tomasz Olchanowski – dr hab., adiunkt w Katedrze Teorii Wychowania i Antropologii Pedagogicznej Uniwersytetu w Białymstoku (wcześniej w Zakładzie Psychoanalizy i Myśli Humanistycznej). Jego zainteresowania koncentrują się na zagadnieniach historii kultury i rozwoju cywilizacji, ze szczególnym uwzględnieniem ewolucji psychicznej człowieka, źródłach filozofii, problematyce przemiany duchowej. Autor książek: Jungowska interpretacja mitu ojca w prozie Brunona Schulza (2001), Psychologia pychy (2003), Duchowość i narcyzm (2006), Wola i opętanie (2008, wyd. 2 posz. 2010), Pedagogika a paradygmat nieświadomości (2013), Kultura manii (2016) i kilkudziesięciu artykułów.

Mirosław Piróg – dr hab., adiunkt w Zakładzie Historii Filozofii Nowożytnej i Współczesnej Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach, absolwent tej uczelni (fizyka teoretyczna oraz filozofia). Pracę doktorską Teoria symbolu C.G. Junga na tle ujęć porównawczych rzeczywistości symbolicznej napisał pod kierunkiem prof. zw. dra hab. Andrzeja Wiercińskiego (UW). Jest stałym współpracownikiem pisma „ALBO albo” oraz członkiem rady naukowej pisma „Hermaion”. Prezes Stowarzyszenia Rozwoju Myśli Filozoficznej „Eudaimonia”. Autor książek: Psyche i symbol. Teoria symbolu C.G. Junga na tle ujęć porównawczych rzeczywistości symbolicznej (1999), Williama Jamesa filozofia doświadczenia religijnego (2011) oraz wielu artykułów.

Julian Strzałkowski – magistrant filologii polskiej oraz doradztwa filozoficznego i coachingu (Uniwersytet Śląski w Katowicach). Pełni również funkcję przewodniczącego w Studenckim Kole Naukowym Romantyzmu oraz Studenckim Kole Naukowym Doradztwa Filozoficznego i Coachingu. Jego zainteresowania naukowo-badawcze oscylują wokół literatury romantycznej i modernistycznej, a także filozofii i psychologii głębi.

Anna Szymanowska – teatrolożka i dramaterapeutka. Absolwentka dramaterapii na wydziale psychologii Uniwersytetu Roehampton w Londynie. Członek Brytyjskiego Stowarzyszenia Dramaterapeutów BADth i Europejskiej Federacji Dramaterapii EFD. Prezes Polskiego Stowarzyszenia Dramaterapii oraz członek Stowarzyszenia Arteterapeutów Polskich „Kajros”. Prowadzi prywatną praktykę kliniczną w Warszawie oraz wykłady z dramaterapii na Uniwersytecie Kardynała Stefana Wyszyńskiego oraz w Akademii Pedagogiki Specjalnej.

Tomasz Teodorczyk – dyplomowany psychoterapeuta i nauczyciel pracy z procesem Research Society for Process Oriented Psychology w Zurichu, posiada Licencję Psychoterapeutyczną, Trenerską i Superwizorską Polskiego Towarzystwa Psychologii Procesu. Pracą z procesem zajmuje się od 1988 roku. Prowadzi psychoterapię indywidualną, warsztaty oraz szkolenia i superwizje. Tłumacz książek Arnolda Mindella, autor książki Mindell i Jung (2016), baśni terapeutycznych Jak umierają ptaki (2014) oraz Oświecenie dziobaków (2015) oraz wielu artykułów o pracy z procesem. Współzałożyciel Akademii Psychologii Procesu w Warszawie. Organizator projektów artystycznych i społecznych w Polsce i za granicą. Ostatni projekt – „Psychologiczna pomoc w obszarze praw człowieka” – realizowany jest w Ekwadorze (2013).

Jadwiga Wais – dr, socjolożka, antropolożka baśni i przemiany duchowej. Zajmuje się zagadnieniami z pogranicza filozofii, psychologii, socjologii, psychoanalizy, mitologii, baśni i literatury pięknej. Autorka wielu artykułów oraz książek: Gilgamesz i Psyche (2001), Ścieżki baśni (2007), Bracia Grimm i Siostra Śmierć (2014). W przygotowaniu książka o sztuce miłości w baśniach Szekspir 401.

Parametry szczegółowe

Czasopismo: "ALBO albo"

Liczba stron: 180

Rok wydania: 2016

Numer wydania: 62

Oprawa: miękka

EAN: 977123008016202, 9771230080629

Szerokość: 16 cm

Wysokość: 23 cm

Waga: 0,308 kg