Роман Каминский: польский логотип

Roman Kamiński: Polskie LOGO. Polski interpreter języka LOGO dla komputerów IBM PC

Stan dobry. Zauważone defekty:

• brak dyskietki dystrybucyjnej
• ostatnia strona okładki pomazana długopisem
• drobne uszkodzenia okładki

Z okładki

„Książka jest przeznaczona dla osób posługujących się interpreterem języka POLSKIE LOGO, znajdującym się na dyskietce dystrybucyjnej. Czytelnik znajdzie w niej dokładne wyjaśnienie działania funkcji i procedur pierwotnych, które zamierza wykorzystać w swoim programie, opis wymaganych w nich argumentów i ewentualnie ograniczeń. Do większości procedur dołączone są krótkie przykłady obrazujące ich działanie.

Do książki tej warto zajrzeć pisząc programy w języku LOGO oraz rozwiązując zadania przedstawione w książce Michała Borzęckiego Programowanie od podstaw w ćwiczeniach i zadaniach z języka LOGO.

Autor dołożył starań, aby interpreter języka LOGO w miarę wiernie oddawał standard języka, a jednocześnie wykorzystywał możliwości komputera IBM PC.”

Wstęp

„Język LOGO powstał w latach siedemdziesiątych w Laboratorium Sztucznej Inteligencji w MIT (Massachusetts Institute of Technology). Opracowany został przez grupę uczonych działających pod kierownictwem Seymoura Paperta. W pracy swojej opierali się oni na pracach francuskiego psychologa i pedagoga Jeana Piageta. Język LOGO został pomyślany jako język edukacyjny, przeznaczony do pierwszych kontaktów z komputerem. Nie oznacza to bynajmniej, że jest to tylko prosta zabawka dla dzieci i młodzieży szkolnej. W rzeczywistości LOGO jest w pełni nowoczesnym, konwersacyjnym językiem wysokiego poziomu. Jest to język prosty w użyciu, rozwiązujący samodzielnie wiele problemów związanych z architekturą komputera i tym samym uwalniającym programistę od konieczności wchodzenia w szczegóły techniczne. Pozwala to piszącemu program skupić się na rozwiązywanym zadaniu. Oczywiście nie ma nic za darmo. Język LOGO jest znacznie wolniejszy od takich współczesnych języków, jak np. Pascal lub C.

LOGO jest językiem strukturalnym. Oznacza to, że rozwiązywany problem rozbija się na szereg problemów prostszych i łatwiejszych do rozwiązania. Każdy składowy problem można dzielić dalej. Struktura taka zgodna jest z naszym normalnym myśleniem i powoduje, że dość prosto jest napisać w LOGO program czytelny i łatwy do poprawienia zarówno przez autora, jak i przez inne osoby. Posługiwanie się językiem LOGO rozwija umiejętność logicznego myślenia oraz umiejętność rozwiązywania skomplikowanych problemów. Najpierw rozwiązuje się problem jako całość — bez wchodzenia w szczegóły — rozkłada się go na pojedyncze zadania, a następnie analizuje się i rozwiązuje poszczególne zadania.

LOGO jest dialektem języka LISP, mającego zastosowanie w problemach związanych z tzw. sztuczną inteligencją. Definiując procedury »uczymy« komputer wykonywać pewne złożone operacje (np. rysować koło, kwiatek, itp.). Mając przygotowany zestaw dobrze przemyślanych procedur, możemy rozmawiać« z komputerem w języku bardzo podobnym do naturalnego. W języku POLSKIE LOGO odpada ponadto konieczność znajomości (choćby tylko podstaw) języka angielskiego. Wszystkie polecenia wydawane komputerowi i wszystkie jego odpowiedzi są podawane w języku polskim. Powoduje to, że język LOGO jest szczególne atrakcyjny dla osób nie znających języka angielskiego.

Praca z programem jest konwersacyjna (LOGO jest językiem interpretowanym) i wygodna. W każdej chwili można na ekranie wyświetlić listę zdefiniowanych procedur i zmiennych oraz wartości tych zmiennych.

Język LOGO jest dość populary wśród użytkowników komputerów ośmiobitowych. W 1985 r., z inicjatywy Polskiego Towarzystwa Komputerowego, powstała polska wersja interpretera dla mikrokomputera Sinclair Spectrum. Następnie w Instytucie Informatyki, Automatyki i Robotyki Politechniki Poznańskiej opracowany został kompilator dla minikomputera Elwro 800 Junior. Ponadto istnieją angielskie wersje LOGO dla mikrokomputerów Atari, Amstrad, Commodore, itp. W 1984 r. IBM Corp. & LCSI wypuściło angielską wersję języka LOGO dla komputerów osobistych kompatybilnych z IBM PC.

Podstawowe elementy języka opisano w rozdziale 2. W rozdziale 3 przedstawiony jest wewnętrzny edytor LOGO. Rozdział 4 opisuje, w jaki sposób można wydrukować obraz z ekran na drukarce. W rozdziale 5 opisano (w porządku alfabetycznym) wszystkie procedury i funkcje pierwotne. W dodatku A zawarte są różnice pomiędzy POLSKIM LOGO a Junior LOGO (najbardziej popularną wersją języka LOGO dla komputerów Junior i ZX Spectrum). W dodatku B zawarto spis angielskich procedur i funkcji pierwotnych oraz ich polskie odpowiedniki. Dodatek C zawiera ograniczenia języka POLSKIE LOGO.”

Spis treści

1. Wstęp

2. Elementy języka polskie LOGO

  2.1. Znaki

  2.2. Operatory

  2.3. Separatory

  2.4. Wyrażenia

  2.5. Parametry

  2.6. Funkcje i procedury definiowane przez użytkownika

  3.1. Edytor komend

  3.2. Edytor procedur

  3.3. Uruchamianie programu

4. Drukowanie obrazu ekranu na drukarce

5. Opis procedur i funkcji pierwotnych w polskim LOGO

Dodatek A Różnice między POLSKIM LOGO a Junior LOGO

Dodatek B Słownik angielsko—polski nazw procedur pierwotnych

Dodatek C Ograniczenia

Dodatek D Pierwsze kroki w LOGO

  Lekcja 1. Podstawowe komendy graficzne

  Lekcja 2. Rysowanie wielokątów i kół — procedury z parametrami

  Lekcja 3. Działania na listach